Het is mij een groot genoegen u vandaag welkom te heten op het Sint-Pietersplein bij gelegenheid van de vijfentwintigste verjaardag van de pontificale erkenning van de Fraterniteit van de Gemeenschap en Bevrijding. Aan ieder van u breng ik mijn hartelijke groeten over, in het bijzonder aan de aanwezige bisschoppen, priesters en verantwoordelijken. Op bijzondere wijze groet ik don Julián Carrón, president van uw Fraterniteit, en ik dank hem voor de mooie en diepzinnige woorden die hij tot mij heeft gericht in naam van u allen.

Mijn eerste gedachte gaat uit naar uw stichter, Mgr. Luigi Giussani, aan wie ik vele herinneringen bewaar en die een ware vriend van mij is geworden. De laatste ontmoeting vond, zoals Mgr. Carrón opmerkte, plaats in de kathedraal van Milaan in februari twee jaar geleden, toen onze geliefde Johannes Paulus II mij gezonden had om voor te gaan in zijn plechtige begrafenis. Door hem heeft de Heilige Geest in de Kerk een beweging doen ontstaan, de uwe, die zou getuigen van de schoonheid van het christen-zijn in een tijd waarin de opvatting postvatte dat het christendom een moeilijke en beklemmende manier van leven is. Don Giussani zette zich vervolgens in om in de jeugd de liefde voor Christus, "Weg, Waarheid en Leven", op te wekken en herhaalde dat alleen Hij de weg is naar de vervulling van de diepste verlangens van het menselijk hart, en dat Christus ons niet redt los van onze menselijkheid, maar juist dóór haar. Zoals ik in zijn begrafenispreek in herinnering bracht werd deze moedige priester, die opgroeide in een gezin arm aan brood maar rijk aan muziek - zoals hij zelf graag zei - van meet af aan geraakt, of liever gezegd verwond, door het verlangen naar schoonheid, zij het niet om het even welke schoonheid. Hij zocht de Schoonheid zelf, de oneindige Schoonheid die in Christus gevonden wordt. En hoe kan ik nalaten te herinneren aan de vele ontmoetingen en contacten van don Giussani met mijn eerbiedwaardige voorganger Johannes Paulus II? Op een verjaardag die u dierbaar is, wil de paus nog eens herhalen dat de oorspronkelijke pedagogische intuïtie van Gemeenschap en Bevrijding erin bestaat het christelijke gebeuren op een fascinerende en harmonieuze manier opnieuw voor te stellen binnen de hedendaagse cultuur, als een bron van nieuwe waarden en in staat om het hele bestaan te oriënteren.

De gebeurtenis die het leven van de stichter heeft veranderd, heeft ook een groot aantal van zijn geestelijke zonen en dochters in het hart geraakt en heeft aanleiding gegeven tot talrijke religieuze en kerkelijke ervaringen die de geschiedenis vormen van uw grote en goed georganiseerde geestelijke familie. Gemeenschap en Bevrijding is een gemeenschappelijke geloofservaring, in de Kerk geboren, niet door de wil van een georganiseerde hiërarchie, maar voortgekomen uit een hernieuwde ontmoeting met Christus en dus, kunnen we zeggen, door een impuls die uiteindelijk afkomstig is van de Heilige Geest. Ook vandaag nog biedt zij een diepgaande manier van leven en actualiseert zij het christelijk geloof, zowel in een totale trouw aan en in gemeenschap met de opvolger van Petrus en met de herders die het bestuur van de Kerk verzekeren, als door spontaniteit en vrijheid die nieuwe en profetische, apostolische en missionaire verwezenlijkingen mogelijk maken.

Beste vrienden, uw beweging is aldus opgenomen in die grote bloei van verenigingen, bewegingen en nieuwe kerkelijke werkelijkheden die door de Heilige Geest op provisorische wijze in de Kerk zijn gewekt na het Tweede Vaticaans Concilie. Elke gave van de Geest staat oorspronkelijk en noodzakelijkerwijs ten dienste van de opbouw van het Lichaam van Christus en is een getuigenis van de immense liefde van God voor het leven van ieder mens. De werkelijkheid van de kerkelijke bewegingen is dus een teken van de vruchtbaarheid van de Gods Geest, omdat zij in de wereld de overwinning van de verrezen Christus openbaart en het zendingsmandaat volbrengt dat aan de gehele Kerk is toevertrouwd. In de Boodschap aan het Wereldcongres van Kerkelijke Bewegingen, 27 mei 1998, zei de Dienaar van God Johannes Paulus II het volgende: "Er is in de Kerk geen conflict of tegenstelling tussen de institutionele en de charismatische dimensie, waarvan de bewegingen een belangrijke uitdrukking zijn. Beide zijn onontbeerlijk voor de goddelijke opbouw van het Volk van God. In de Kerk zijn de essentiële instellingen ook charismatisch en inderdaad moeten de charismatische gaven op de een of andere manier geïnstitutionaliseerd worden om coherentie en continuïteit te vertonen."
Beide dimensies komen dus voort uit dezelfde Heilige Geest voor hetzelfde Lichaam van Christus, en samen brengen zij het mysterie en het heilbrengend werk van Christus in de wereld tot uiting.
Dit verklaart de aandacht waarmee de paus en de herders kijken naar de rijkdom van de charismatische gaven in de hedendaagse tijd. In dit verband heb ik tijdens een recente ontmoeting met de clerus en parochie priesters van Rome, en herinnerend aan de uitnodiging die de H. Paulus in de eerste brief aan de Tessalonicenzen heeft gedaan om de charismatische gaven niet uit te doven, gezegd dat als de Heer ons nieuwe gaven geeft, wij daar dankbaar voor moeten zijn, ook al zijn die soms ongemakkelijk. Tegelijkertijd, omdat de Kerk één is, moeten de bewegingen, als zij werkelijk gaven van de Heilige Geest zijn, natuurlijk worden opgenomen in de Kerkgemeenschap en haar dienen, zodat zij, in geduldige dialoog met de herders, elementen kunnen zijn in de opbouw van de Kerk van vandaag en morgen.

Geliefde broeders en zusters, onze zeer geliefde Johannes Paulus II heeft u, in een voor u zeer betekenisvolle omstandigheid, deze opdracht toevertrouwd: "Ga uit over de hele wereld en breng de waarheid, de schoonheid en de vrede, die in Christus de Verlosser wordt gevonden". Don Giussani maakte deze woorden tot het programma van de hele beweging, en voor Gemeenschap en Bevrijding was het het begin van een missionair tijdperk dat u naar 80 landen bracht. Vandaag nodig ik u uit verder te gaan op deze weg, met een diep geloof, persoonlijk en stevig geworteld in het levende Lichaam van Christus, de Kerk, die de tegenwoordigheid van Jezus onder ons waarborgt. Laten we onze bijeenkomst besluiten door onze gedachten tot Onze Lieve Vrouw te richten met het uitspreken van het Angelus. Don Giussani heeft een grote devotie tot haar gekoesterd, gevoed door de aanroeping van het Veni Sancte Spiritus, veni per Mariam en door het reciteren van Dante Alighieri's Hymne aan de Maagd, die u ook vanochtend hebt herhaald. Moge de Heilige Maagd u begeleiden en u helpen om in alle omstandigheden ruimhartig uw "ja" te zeggen tegen Gods wil. Dierbare vrienden, u kunt rekenen op mijn voortdurende gedachtenis in gebed, terwijl ik u hier aanwezig en uw hele geestelijke familie met genegenheid zegen.