Beste vrienden,

Zoals jullie weten heb ik vrijdag 2 april de vreugde gehad door paus Franciscus in privé-audiëntie ontvangen te worden. Ik verlangde met hem – die de leiding heeft over het christenvolk – de stappen te delen die we sinds onze grote ontmoeting op 7 maart 2015 op het Sint-Pietersplein, gemaakt hebben.

1. Allereerst heb ik hem verteld over de weg die we aan het afleggen zijn om ons het van don Giussani ontvangen charisma steeds meer eigen te maken. Jullie zullen je herinneren hoe de Paus ons opgeroepen heeft “het vuur” van het charisma “levend te houden”, door middel van een diepe verpersoonlijking ervan.

2. Vervolgens heb ik hem opnieuw bedankt voor zijn brief over de armoede, aan het eind van het Jubeljaar van de Barmhartigheid, die de inhoud van de laatste Geestelijke oefeningen van de Fraterniteit gedicteerd heeft. Ik heb dan enkele van de vele initiatieven aangestipt die pogen antwoord te geven op de noden van de mensen – arme gezinnen, ouderen, immigranten, gehandicapten, enzovoorts – die binnen ons volk ontstaan als vrucht van de opvoeding tot gratuïteit die we leren middels de geste van de caritativa.

3.In het kader van de voorbereiding op de komende Bisschoppensynode over de jongeren heb ik de paus beknopt verslag gedaan van onze gepassioneerde inzet voor hun opvoeding, een inzet die voortkomt uit ons verlangen te antwoorden op hun behoefte een weg te vinden om de volheid te bereiken waar ze hoe dan ook naar streven, al is het soms verward, al jagen ze soms beelden na of volgen ze pogingen die niet in staat zijn hun hart te bevredigen. Ik heb kunnen constateren hoezeer het de Paus aan het hart gaat naar alle jongeren te luisteren, gelovig of niet, onverschillig of op zoek; daarom – zo zei hij me – heeft bij besloten jongeren uit heel de wereld in Rome samen te brengen voor een ontmoeting voor Palmzondag, om zich persoonlijk rekenschap te geven van al hun vragen en interesses, de tegenwerpingen en de bezorgdheden die ze hebben. Jullie kunnen je indenken hoe blij ik was met hem de weg te kunnen delen die we met de jongeren aan het afleggen zijn, in onze poging hen te helpen een authentieke genegenheid voor zichzelf te herwinnen en te ontdekken hoe Christus nu aanwezig is: door middel van een ontmoeting, zoals de Paus ons op 7 maart gezegd had, met het fenomeen van een ànder menszijn, dat verbazing en de wil om je eraan te hechten opwekt. Wat een verantwoordelijkheid heb ik gevoeld voor de historische taak die we hebben!



4.Tenslotte heb ik het kort gehad over de vele ontmoetingen en dialogen met personen uit andere culturele en religieuze tradities (seculieren, joden, orthodoxen, protestanten, moslims, ongeloven, enzovoorts), die de afgelopen jaren in Italië en de wereld hebben plaatsgevonden, als poging om in te gaan op zijn uitnodiging “gecentreerd te zijn in Christus” om te leven als “Kerk die naar buiten gaat”.

Op mijn laatste vraag, of hij mij nog iets wilde zeggen, want wij verlangen niet anders dan hem te volgen, antwoordde de Paus me: “Ik wil jullie alleen bedanken voor alles wat jullie doen”, me aansporend om door te gaan. Het is een uitnodiging waarvan ik voel dat hij gericht is zowel tot mezelf als tot eenieder van jullie, om de woorden van don Giussani te kunnen verifiëren: “Door [binnen] de kerkelijke gemeenschap […] te leven, […] bereikt men die helderheid en zekerheid van waarheid die de mens nodig heeft om het leven aan te kunnen” (Waarom de Kerk).

Terwijl hij me bij de deur van zijn privébibliotheek uitgeleide deed, vroeg hij me om voor hem te blijven bidden. Hoe tegenover een dergelijk verzoek geen smartelijk verlangen te voelen? Laten we de Geest van de verrezen Christus vragen hem te helpen de last van de hele Kerk te dragen! Laten we met heel het bewustzijn en de genegenheid waartoe we in staat zijn, ingaan op zijn oproep de Heer te bidden dat Hij hem nooit Zijn genade mag laten ontbreken voor de hem toebedeelde taak Zijn getuige te zijn tegenover alle volkeren, zoals hij ons elke dag laat zien.

In dit verband maak ik van de gelegenheid gebruik jullie aan te bevelen in te gaan op het voorstel dat paus Franciscus tot allen gericht heeft aan het slot van het Angelusgebed van afgelopen zondag: “Geconfronteerd met de tragische langdurige conflictsituaties in verschillende delen van de wereld, nodig ik alle gelovigen uit voor een speciale Dag van gebed en vasten voor de vrede op 23 februari aanstaande, de vrijdag van de eerste week van de Veertigdagentijd. We zullen deze in het bijzonder opdragen voor de bevolking van de Democratische Republiek Congo en van Zuid-Soedan. Net als bij andere soortgelijke gelegenheden, nodig ik ook onze niet-katholieke en niet-christelijke broeders en zusters uit om zich bij dit initiatief aan te sluiten, op de manieren die zij het meest geschikt achten, maar allen samen” (4 februari 2018).

Met erkentelijke genegenheid jegens eenieder van jullie en steeds meer verbaasd over de weg die we samen afleggen,

jullie

Julián Carrón pr.