De titel van de Rhein Meeting van dit jaar kan op het eerste gezicht irriteren, omdat het concept van het hart algemeen wordt begrepen als de zetel van het gevoel , in tegenstelling tot het intellect. In bijbelse zin is het hart echter de kern van de persoon, voor zover het in staat is zichzelf, de wereld en de andere mensen bewust waar te nemen en met hen in contact te treden.

In die zin verwees Benedictus XVI, in zijn toespraak tot de Duitse Bondsdag over het 'luisterende hart', het enige geschenk waar koning Salomon om bad bij zijn troonbestijging . Hij bedoelde hiermee het "vermogen goed en kwaad te onderscheiden en zo het ware recht te vestigen terwille van de gerechtigheid en de vrede". Ook Hannah Arendt viel het verzoek van koning Salomo op: Hij "wist dat enkel een 'luisterend hart' (niet alleen een denkend of voelend hart) het voor ons draaglijk maakt om met steeds weer andere mensen in dezelfde wereld te leven, en ons in staat stelt hen te verdragen".

Vorig jaar hebben we met Georg Orwell de aandacht gericht op het kennen van de wereld, het leven en de relaties waaruit het bestaat.
We willen deze vraagstelling dit jaar verdiepen: waar vinden we de criteria voor het beoordelen van alles wat we tegenkomen? Is het überhaupt mogelijk om zelfstandig te oordelen in een steeds complexere wereld?
Het is daarom nog steeds belangrijk om samen na te denken over wat oriëntering mogelijk maakt en helpt om nieuwsgierig en afwachtend de omstandigheden van het leven tegemoet te treden. Zo zijn we op zoek gegaan naar personen die ons kunnen helpen de tijd waarin we leven beter te begrijpen en bereid zijn hun eigen oordeelscriteria bekend te maken en te delen.



In Etty Hillesum hebben we zo'n gesprekspartner gevonden. In haar dagboek beschrijft de jonge vrouw die in Auschwitz-Birkenau werd vermoord in 1943 een weg die, in de intense dialoog met zichzelf en de omstandigheden, voert naar een toenemende zekerheid over God en het leven, zodat ze zich in het concentratiekamp wenst voor haar medemensen "het denkend hart van de barak" te worden. Aan deze wens is ook de titel van de Rijn-Meeting ontleend.