Broeders en zusters,

De Drentse zanger Daniel Lohues die zong ooit een lied in het Drents dialect.

En ik dacht: ‘U bent zo’n internationaal gezelschap, dat Drens zult u allemaal wel verstaan’.
En het refrein van het lied gaat als volgt:
‘Elk mens die hebt zich een kruus te dragen.
Op zich ben die kruus even groot.
Het verschil is die ene heeft er ene van piepschuum en de andere heeft hem van lood’.

Begrijpt u dat? Ieder mens heeft een kruis te dragen, ze zijn allemaal even groot. Maar de een heeft er een van piepschuim, de andere heeft er een van lood.
Dat het kruis midden in de wereld gepland staat, daarvoor hoeven we de krant maar open te slaan, de geschiedenisboeken te lezen, de televisie maar aan te zetten.
Heel onze aardse levensweg van geboorte tot dood staat onder het teken van het kruis. Het kruis is het christelijke symbool bij uitstek dat gelukkig ondanks de secularisatie nog op tal van plaatsen in onze samenleving zichtbaar aanwezig is.



Zes jaar geleden mocht ik als lid van de bisschoppenconferentie in het Europees parlement zelfs een kruis zegenen in de wandelgang van het Europees parlement.
Het kruis is de samenvatting van de christelijke heilsboodschap en tegelijkertijd moeten we zeggen dat het kruis een lijdenswerktuig is, een teken van tegenspraak. Het staat midden in ons leven gepland als we worden geconfronteerd met ziekte en dood als tegenslagen, teleurstellingen of het noodlot ons treft.

We staan vanavond al een beetje aan het begin van de 40-dagentijd. Volgende week woensdag is het alweer Aswoensdag. En al heel snel zal het dan alweer Goede Vrijdag zijn en zullen we het lijdensverhaal van onze Heer Jezus Christus horen. Het lijdensverhaal is geschreven met het bloed en de tranen van onze Heer, van de lijdende mensheid. Of het passieverhaal nu geschreven wordt in het Grieks of in het Latijn, in het Arabisch, in het Syrisch of in het Irakees, in het Italiaans of in het Chinees, in het Oekraïens of in het Nederlands, de woorden van het lijdensverhaal schreeuwen ten hemel.

(...)