Antonio wordt op een nacht wakker en heeft dorst. Veel te haastig drinkt hij wat ijskoud water. Bloed stroomt naar zijn maag. Hij wordt duizelig, valt en verwondt zijn hoofd. Hij moet drie maanden in het ziekenhuis blijven en alles opnieuw leren wat zijn hersenen zijn vergeten. Hij is 15 jaar, midden in de puberteit. Maar op een avond raapt hij de rozenkrans op in zijn ziekenhuisbed. Wie weet, misschien helpt het. Dus valt hij in slaap en droomt: een jongen in een rood poloshirt zegt hem niet bang te zijn, hij zal snel beter worden. En hij moet verder gaan met iets dat hij is begonnen. Vanuit de hemel zal hij hem vergezellen. Een vreemde droom! Maar binnen een dag reageerde Antonio's lichaam weer normaal en kort daarna werd hij uit het ziekenhuis ontslagen. Een maand later realiseerde hij zich wie deze jongen uit de droom was toen hij promotiemateriaal ontving over het leven van een zekere Carlo Acutis.

Flavio woont in de buurt van Todi. Om professionele redenen zoekt hij op Facebook naar de contactgegevens van een persoon. Vele profielen met de gezochte naam duiken op. Terwijl hij op zoek is naar zijn klant, valt hem één profielfoto op: een jongen in een rood poloshirt. Onder de foto staat: "Eucharistie, de snelweg naar de hemel". Maar vreemd genoeg blijkt het profiel van een 70-jarige man te zijn ... Flavio zoekt in de andere foto's en komt erachter dat de jongen in het rode shirt begraven ligt in Assisi, niet ver van Todi. Hij rijdt twee keer langs de begraafplaats, maar deze is elke keer gesloten. Dan heeft ook hij een droom: paus Franciscus bezoekt juist dit graf. De volgende dag is de paus daadwerkelijk in Assisi. Flavio volgt het bezoek op televisie. Tegen de avond krijgt hij plotseling een ingeving en gaat hij terug naar de begraafplaats. Hij komt daar bij zonsondergang aan. Aan de hemel staat een regenboog welke hem direkt naar het graf van Carlo Acutis leidt. Flavio is zestig jaar en heeft al dertig jaar niets meer met het geloof. Maar bij het graf van deze jongen die hem op Facebook zo gefascineerd had barst hij in tranen uit.

Carlo Acutis, die op 10 oktober wordt zaligverklaard, maakt zich op deze manier graag bekend, bijna altijd via internet. Het was een grote passie van hem. Hij ging computerboeken kopen in de boekhandel van de Polytechnische Universiteit in Milaan en het kostte hem drie jaar om een ​​online tentoonstelling te maken, bestaande uit 160 panelen met tekst en afbeeldingen over eucharistische wonderen, gratis te downloaden. Hij had er moeite mee ​​dat er mensen waren die onkundig bleven van Jezus' werkelijke tegenwoordigheid in het Eucharistisch Brood. Zo vaak al in de geschiedenis is dit Eucharistische Brood in vlees veranderd.

Zijn moeder Antonia had begrepen dat haar zoon bijzonder was sinds hij klein was, zo rond de leeftijd van 4 of 5 jaar, toen hij altijd de kerk wilde binnengaan om Jezus te begroeten; of toen hij, een beetje ouder, erop had gestaan ​​om de Eerste Heilige Communie te doen, om “Jezus te eten”. Carlo had een speciale band met Jezus. De H. Mis, de eucharistische aanbidding en de rozenkrans waren dagelijkse gebeurtenissen die hij nooit oversloeg. 'De mis duurde de rest van de dag', zegt zijn moeder: 'Hij voelde de nabijheid van God diep en probeerde zo te handelen dat het de Heer niet zou beledigen. Hij had sterk het gevoel dat er Iemand is die voortdurend over ons waakt. "En Die kun je in vlees en bloed ontmoeten, veel gemakkelijker vandaag in de kerk naast de deur dan 2000 jaar geleden".'

In oktober 2006, op 15-jarige leeftijd, kreeg Carlo acute leukemie en stierf binnen een paar dagen. Zijn moeder Antonia herinnert zich nog hoe verbaasd ze was bij de begrafenis: 'De kerk zat vol met mensen. Zoveel mensen had ik nooit eerder gezien. Zoveel buitenlanders, arme mensen, daklozen, hoewel we in het centrum van Milaan woonden. 'Carlo stopte vaak om mensen te begroeten, om te praten met de portiers van de luxe appartementen, met mensen die ver van hun vaderland verbleven.' 'De dag na de begrafenis', herinnert zijn moeder Antonia zich, 'bezorgden ze me een brief. Het was een gedicht van een jongen uit Sri Lanka, hulp-koster in de Santa Maria Segreta. Ik stond versteld van de diepte, de schoonheid van het gedicht, het leken goede vrienden. "Maar heb je met Carlo gepraat?", vroeg ik hem. "Nooit, maar hij begroette me altijd met een glimlach." Hij had hem zo diep in zijn hart geraakt dat hij in het gedicht werd beschreven als "de mooiste ster aan de hemel"'. Antonia heeft in de loop der jaren duizenden van dergelijke getuigenissen verzameld. "Bekeringen, fysieke wonderen, er zijn er veel geweest. Meteen vanaf het begin." Last but not least, het wonder dat ze zelf, zoals ze zegt, van Carlo ontving: de tweeling die ze op hoge leeftijd en in een niet optimale fysieke conditie heeft gebaard.

De Kerk heeft in het bijzonder één wonder bestudeerd: de plotselinge en onverklaarbare genezing van een kind uit Brazilië dat leed aan een ernstige misvorming van de alvleesklier. Carlo wordt op 10 oktober zalig verklaard in Assisi, waar zijn graf in de kerk van Santa Maria Maggiore een echt bedevaartsoord is geworden.
We hebben Carlo Acutis' korte en intense leven al verteld in Traces, februari 2014. Maar vandaag staat Carlo op het punt om zalig verklaard te worden, en het is verrassend om te zien hoe hij na zijn dood blijft werken en aanwezig is om de Heer bekend te maken. 'Het was zijn zorg was om God en de eucharistie geliefd te maken', zegt Antonia.



Zijn tentoonstelling over de 146 eucharistische wonderen (die ook gratis te downloaden is) is inmiddels over de hele wereld te zien. Alleen al in Amerikaanse parochies is het meer dan 10.000 keer tentoongesteld. En er zijn meer dan 300 websites in alle talen gewijd aan Carlo. In Christus vivit, de apostolische exhortation gericht aan jonge mensen, noemt paus Franciscus hem als een voorbeeld om te volgen in zijn "moderniteit": 'Het is waar dat de digitale wereld je kan blootstellen aan het risico van fixatie op jezelf, van isolatie of lege ontspanning. Maar vergeet niet dat er jonge mensen zijn die creatief en soms ook briljant zijn in dit domein, Zoals het geval was met de jonge eerbiedwaardige Carlo Acutis, "die zo de 'beschermer van het internet' zou kunnen worden."

"Zijn leven is bemoedigend", zegt vandaag Antonio, die verantwoordelijk is voor een van de vele verenigingen Vrienden van Carlo Acutis waartoe tienduizenden over de hele wereld behoren. "Dankzij hem hebben velen van ons geleerd dat heiligheid niet iets onbereikbaars is, maar iets dagelijks. Liefde voor de eucharistie (door aanbidding), liefde voor Onze Lieve Vrouw (door het reciteren van de rozenkrans), liefde voor de Kerk en de paus (door straatevangelisatie). Dat waren zijn pijlers." Antonio volgt, samen met vele andere jonge mensen, het pad dat Carlo heeft uitgestippeld; elke week is er samenkomst voor aanbidding, begeleid door liedjes, en voor iedereen toegankelijk.

Toen de diocesane fase van het zaligverklaringproces eindigde op 24 november 2016, zei de toenmalige aartsbisschop van Milaan, kardinaal Angelo Scola: "'Wie anders dan God zelf, Jezus Christus, die zichzelf aan de Vader geeft, zou voor ons kunnen pleiten?' Dit waren zijn woorden. Het is ongelooflijk dat een jongen van deze leeftijd zo'n diepe intuïtie had en zo het hart van ons geloof, de eucharistie, zou uitleggen ... Zijn voorbeeld zal onze jonge mensen helpen om de mooiste krachten in het leven tot bloei te laten komen en om met Jezus om te gaan als Degene die ons in staat stelt om de schoonheid, goedheid en waarheid van God Zelf in volheid te ontmoeten”.