Opnieuw beginnen met het onderwijs was het thema van de bijeenkomst die gisteravond online werd uitgezonden op het Youtube-kanaal van Gemeenschap en Bevrijding. Dit bij gelegenheid van de publicatie van de tekst “Educazione. Comunicazione di sé, un contribuito al patto educative globale lanciato da Papa Francesco” [Educatie, jezelf meedelen, een bijdrage aan het wereldwijde onderwijspact gelanceerd door paus Franciscus] door Julián Carrón, president van de Fraterniteit van Gemeenschap en Bevrijding. De bijeenkomst werd voorgezeten door journalist Monica Maggioni, en de sprekers waren onder meer Monseigneur Angelo Vincenzo Zani, secretaris van de Congregatie voor Katholiek Onderwijs, Eraldo Affinati, schrijver, leraar en oprichter van de Penny Wirton School in Rome en Julián Carrón zelf, die in ons interview het cruciale belang van het onderwijs benadrukte.

De bijzondere omstandigheden waarin we leven, nog nijpender gemaakt door de pandemie, hebben ons er al enige tijd geleden toe aangezet om te spreken van een "educatieve noodsituatie". We zien het probleem van educatie als cruciaal en daarom hebben we ons altijd met een passie welke we hebben geleerd van Don Luigi Giussani toegelegd op het onderwijs. Mijn bijdrage past precies in deze situatie: hoe kunnen we antwoord geven op de vragen van zoveel jonge mensen die zo verdwaald zijn, in een situatie van verwarring verkeren, temidden van een steeds groter wordende onzekerheid die hen desoriënteert? De vraag die we voor ons hebben is hoe we in hen het verlangen om te leven kunnen wekken, een zin kunnen geven zodat ze enthousiast worden over het leven. Zonder dit kunnen we de nieuwe generaties geen reden geven voor toewijding om samen met anderen te leven, om een ​​andere wereld te creëren. Met behulp van vele educatieve middelen proberen we een bijdrage te leveren om te kunnen inspelen op deze situatie.

De paus heeft het initiatief genomen voor een wereldwijd onderwijspact als een fundamentele manier om een ​​meer broederlijke en ondersteunende wereld in vrede en gerechtigheid op te bouwen. Het is een kwestie van creatieve processen in gang zetten, van opvoeden tot gemeenschap, de cultuur van verspilling verwerpen. Welke gevaren en uitdagingen zie je in het onderwijs?
Naar mijn mening is de cruciale vraag: hoe kunnen we het voor kinderen en jongeren mogelijk maken om alle schoonheid van een leven, zoals de paus dat beschrijft, te ervaren en te voelen. Dit zal mogelijk zijn als woorden als vrede, broederschap, solidariteit, betekenisvol worden, en daarom, als we in staat zijn jonge mensen ruimtes en plaatsen te bieden waar zij een ervaring opdoen die vol is van leven en betekenis.

Veel jonge mensen staan ​​tegenwoordig alleen voor hun beslissingen. Als we naar de laatste gegevens kijken, volstaat het te zeggen dat er in Italië meer dan twee miljoen jongeren tussen de 15 en 29 jaar zijn die niet studeren, niet werken en geen cursussen volgen - in deze leeftijdsgroep is dat 22% van de bevolking, in het zuiden 33%. Hoe moeten we het hoofd bieden aan deze jeugdcrisis van jonge mensen in Italië?
Deze gegevens laten zien dat het niet goed is voor een samenleving wanneer zij niet in staat is kansen en mogelijkheden te bieden waarin deze jonge mensen uit hun loomheid kunnen worden gewekt, geëngageerd raken en voelen dat ze ertoe doen. Het onthult dus de ernst van de situatie. Het is een uitdaging voor de hele samenleving en op alle niveaus - op onderwijsgebied, voor gezinnen, de Kerk, verenigingen, cultuur, zelfs voor de politiek.

Gemeenschap en Bevrijding is geworteld in de passie van Luigi Giussani voor het onderwijs met zijn ervaring op het Berchet lyceum in Milaan. Voor christenen is het een centraal gegeven het christendom mee te delen vanuit de ontmoeting met de persoon, met Jezus?
Het was een geschenk om iemand te ontmoeten die gepassioneerd was door onderwijs, gepassioneerd over het leven van degenen die hij ontmoette, zoals Luigi Giussani dat was. Dus uit dankbaarheid voor wat hij ons heeft meegedeeld proberen we door te gaan met diezelfde passie, om verder te gaan met het overbrengen van de bijdrage die het christelijk geloof kan bieden. Alleen als we het leven ondergaan met hoop die zeker is, kunnen we niet alleen de symptomen onder ogen zien die we bij zoveel mensen tegenkomen - van angst, kwetsbaarheid of onzekerheid - maar ook die diepere angst waarvan dit de precieze symptomen zijn. Voor ons vindt deze diepere angst, deze verbijstering, alleen een adequaat antwoord in de gebeurtenis van Christus. Dit kan worden meegedeeld door mensen die dit geloof naleven, met alle fascinatie die het oproept bij degenen die het ontmoeten. We willen daarom graag onze bijdrage leveren door ons aan te sluiten bij de vele in gang gezette pogingen om te antwoorden - van antwoorden op kinderen met onderwijsproblemen door plaatsen te creëren om hen na schooltijd te begeleiden, tot mensen die betrokken zijn bij hulp aan door verschillende misère getroffenen zoals drugsverslaafden; mensen die projecten organiseren om hulp te bieden aan achtergelaten kinderen, om hen te adopteren of thuis te verwelkomen, of zelfs antwoorden in het economisch domein, zoals onder meer het opzetten van de Voedselbank. Door dit soort acties proberen we met onze middelen hulp te bieden in het licht van de noodsituatie waarin we ons bevinden.

Het originele interview is gepubliceerd op vaticannews.va