De New York Encounter: "Hoop die ons altijd verrast"
Hoewel het evenement volledig online plaatsvond, bleef het een plaats van ontmoeting voor de hele Verenigde Staten. Er waren bijeenkomsten gewijd aan Don Giussani en Lorenzo Albacete, maar ook aan racisme en de economische uitdagingen."Ik hef mijn ogen op naar de bergen: vanwaar zal mij komen de hulp?" De jaarlijkse New York Encounter begon op 12 februari met een gezongen Psalm 121. Zoals de presentator van het programma John Touhey zich in zijn openingswoord afvroeg: in een jaar waarin we de door het virus veroorzaakte ziekte en dood, de economische gevolgen van de epidemie, de verwarring en het geweld van de protesten voor raciale gerechtigheid in de zomer en de stormloop in januari op het Capitool hebben ondervonden, "wie van ons heeft deze vraag niet gesteld?"
De vanwege de epidemie opgelegde beperkingen zorgden voor dramatische veranderingen in het formaat van het driedaagse culturele festival in New York City. Het evenement dat voor zo velen een jaarlijkse "reünie" in het hart van Manhattan is geworden, ging dit jaar online, waarbij de meeste panelleden meededen via Zoom en deelnemers via YouTube konden meekijken.
Geconfronteerd met deze realiteit die ons 'hard heeft geraakt', zoals de organisator van het evenement Angelo Sala het uitdrukte, probeerde de ontmoeting de omstandigheden waarmee we allemaal worden geconfronteerd onder ogen te zien in het besef dat de schreeuw van de psalmist onmiddellijk plaats maakt voor zelfverzekerde hoop: "Mijn hulp komt van de Heer, de maker van hemel en aarde." Zoals kardinaal Timothy Dolan, aartsbisschop van New York, het in zijn toespraak op zondagochtend benadrukte: "Wat het meest werkelijk is in ons leven, kan niet onder een microscoop worden gelegd."
Juist nu biedt het getuigenis van Luigi Giussani, het onderwerp van een van de twee video-exposities, ons extra steun. In de presentatie The Faith of Fr. Giussani van de video The Faith of Fr. Luigi Giussani op zaterdagmiddag vertelde panellid Barry Stohlman, echtgenoot, vader en bedrijfseigenaar, hoe zijn ontmoeting met Giussani hem veranderde en hem de leegte van het verhaal van de 'self-made-man' onthulde. Wat nodig is, zo leerde hij van Giussani, is 'openheid voor de hele realiteit en een absoluut vertrouwen in het menselijk hart'. Voor Giussani zal het 'ja' van een man op wat hem in de werkelijkheid gegeven wordt hem naar zijn 'ja' of 'nee' leiden wanneer hij voor Christus staat - (het antwoord op) de belangrijkste vraag die hij ooit zal tegenkomen.
Onderwerp van de andere expositie van de Encounter was een andere betrouwbare gids, Mgr. Lorenzo Albacete - "een van de twee boegbeelden van het charisma [van Gemeenschap en Bevrijding] in Amerika", zoals beschreven door Sala. Overleden in 2014 blijft zijn impact als wetenschapper, priester, theoloog en nationaal leider van de Fraterniteit van Gemeenschap en Bevrijding voortduren zoals ook werd benadrukt in een presentatie door de uitgevers van een nieuwe collectie van zijn geschriften, The Relevance of the Stars.
De videotentoonstelling, The Albacete Show, een hilarisch maar ook zoekend exposé van zijn leven door middel van persoonlijke interviews, brieven en archiefbeelden, toonde een man voor wie het leven in vrijheid ten overstaan van 'het mysterie' zich afspeelde in rijke en diverse relaties. Of zoals kardinaal Sean O'Malley, aartsbisschop van Boston, opmerkte tijdens een van de vele intieme Zoom-ontmoetingen tussen Albacete's vrienden die volgden op de boekpresentatie: "Zovele mensen heeft Lorenzo geholpen in de donkerste nachten de schoonheid van de sterren te ontdekken."
Met het op zoek gaan naar zulke schoonheid zonder bang te zijn voor het donker namen de organisatoren van de Encounter dit jaar enkele risico's. Dit kwam misschien het duidelijkst naar voren tijdens de zondagmiddagdiscussie "A Desperate Cry for Justice", waarin panelleden pijnlijke verhalen over openlijk racisme deelden.
"Het was een van de meest uitdagende evenementen van de Encounter", zei Sala. “We zouden het onderwerp vanuit veel verschillende invalshoeken hebben kunnen aanvliegen. Maar we stonden erop dat de panelleden zouden beginnen met hun persoonlijke ervaring met racisme. Dit is een voorbeeld van onze methode. "
Organisator Maria Teresa Landi was het daarmee eens: “Het was een roep om gerechtigheid, zoals we het gesprek noemden. We wilden met hun ogen hun lijden zien. We wilden bij hen zijn, want alleen als we bij hen zijn, kunnen we een antwoord op die schreeuw zoeken."
In hun gebrokenheid bij anderen blijven was ook het onderwerp in "Why on Earth?", een discussie over de epidemie van zelfmoord en geestelijke gezondheidsproblemen, vooral onder jongeren. De bereidheid van panelleden om hun eigen worstelingen met psychische aandoeningen en persoonlijke banden met slachtoffers van zelfmoord te onthullen leidde tot een echt startpunt bij het aanpakken van deze problemen, waarbij we werden aangespoord om snelle oplossingen te vermijden en de mensen om ons heen te zien als de complexe persoonlijkheden die ze zijn en hen in openheid te begeleiden.
"Heb respect voor iemand die veel leed draagt dat je niet kunt uitleggen of analyseren", stelde Mary Townsend, universitair docent filosofie aan de St. John's University. "Weet dat ze iets van de uitgestrektheid van de wereld hebben gezien dat angstaanjagend is, en dus [probeer] respect te hebben voor dat gevoel en nabij te blijven."
Als de geestelijke gezondheid dit jaar al in gevaar was dan gold dat zeker ook voor het levensonderhoud. In "Not by Profit Alone" merkte moderator Anujeet Sareen op dat schokken in de economie 'de neiging hebben om kwetsbaarheden die al bestonden onder de aandacht te brengen'. Zonder duidelijke oplossingen aan te bieden stelden de panelleden voor dat elk authentiek antwoord op de economische crisis - althans gedeeltelijk - op lokaal niveau moet plaatsvinden. Ditzelfde idee om te beginnen "waar we leven" werd weerspiegeld in de Encounter zelf. De organisatoren moedigden deelnemers in het hele land aan om de essentie van de Encounter in hun huiskamer of parochiezaal mee te maken door middel van lokale 'watch-parties' en door de virtuele evenementen te delen met vrienden door het hele land. Verschillende gemeenschappen organiseerden levendige 'happy hours' via Zoom, waardoor informele discussies mogelijk waren die normaal gesproken zouden hebben plaatsgevonden in de lobby van het Metropolitan Pavilion, de reguliere locatie van de Encounter. De curatoren van de tentoonstellingen verzorgden virtuele 'rondleidingen' met de twee gepresenteerde video's. En er was zelfs een laatste "afterparty" waarin vrienden uit het hele land om de beurt liedjes deelden in een moment van samenzijn.
Zoals Julián Carrón zei in zijn slotopmerkingen bij de afsluiting van de Encounter "Hope Always Surprises Me (Charles Peguy)" werden we dit jaar gecontronteerd met vele urgente "'vragen die voortdurend in ons opkwamen', ons daarbij uitnodigend om een diepe behoefte van ons 'ik' te ontdekken die eenvoudigweg niet kon worden beantwoord met dat wat we al wisten." Door deze vragen te onderzoeken zonder voor onze diepe menselijke gewondheid terug te deinzen, confronteerde de Encounter ons met die diepe behoefte en ontdekte een 'hoop die ons altijd verrast'.
Tevens bijgedragen aan dit artikel: Stephen G. Adubato, Gabriel Alkon, Carla Galdo en Monica Lickona
