Op zaterdag 27 februari hebben mijn vrouw Mirka en ik deelgenomen aan de geestelijke oefeningen voor studenten en jonge werkers getiteld "Is er hoop?". Tegenover de gebruikelijke manieren om de covid-lockdowns aan de orde te stellen wees Michiel erop dat "het onverwachte" (imprevisto) onze enige hoop is. En dat de concrete voorstellingen die we ons in ons leven voor de geest halen in een poging onze verlangens te vervullen niet iets zijn om te vermijden, maar juist ons er toe brengen onze ware behoefte te ontdekken.

Dit alles heeft ons geholpen om dit "onverwachte" te zoeken in onze dagelijkse bezigheden. Zo had ik tijdens een online-koffiepauze onverwachte gesprekken met een vriend, die gewag maakte van zijn pijn vanwege het in het ongewisse blijven tijdens de covid-lockdown, niet meer in staat het volle leven te beleven. Ik had ook een gesprek met een promovenda die ik begeleid bij haar proefschrift en die erg gebukt gaat onder de lockdown en haar vrienden niet kan ontmoeten. Ze hebben me geholpen te beseffen dat zelfs als ik het grootste deel van de tijd thuis blijf ik een doel heb in mijn leven en dat dit is wat het de moeite waard maakt om te leven.

Zoals Mirka zei: "De geestelijke oefeningen hebben mijn zintuigen aangescherpt, het getuigenis van Michela was belangrijk, omdat ze waarnam dat deze nieuwheid iets is dat al bestaat en dat je kunt zien. Ik heb gemerkt dat ik de week na de geestelijke oefeningen meer openstond voor het alledaagse leven. Ik deed mee met mijn collega's aan de koffiepauze, waar ik normaal niet aan mee doe, en ik was daar niet alleen slechts oppervlakkig aanwezig, maar raakte met hen betrokken in een gesprek over wat hen in hun levens bezighield. Tot mijn verbazing besefte ik dat we echt diepe behoeften gemeenschappelijk hadden. Door in gedachten te houden dat dit "onverwachte" kan gebeuren, gebeurde inderdaad - op de een of andere manier - het onverwachte! Die week werden mijn collega's openhartiger en ook vertelden zij over enkele persoonlijke, moeilijke onderdelen van hun leven. In die week probeerde ik te begrijpen waar op de plaats van mijn alledaagse leven mijn naasten zich bevinden. Ik had de wens om me meer te engageren. Ik heb ook aan mijn Nederlandse collega's verteld dat ik de geestelijke oefeningen had bijgewoond, hetgeen me echt hielp om persoonlijkere gesprekken te voeren".

Francesco & Mirka