Beste vrienden,
Nadat ik gisteravond heb vernomen van het plotselinge overlijden van onze dierbare vriend Mikel Azurmendi, vind ik geen passender manier om het verdriet over zijn dood en de dankbaarheid aan God voor het feit dat Hij hem gegeven heeft, met jullie te delen, dan jullie deelgenoot te maken van de brief waarmee hij verzocht lid te mogen worden van de Fraterniteit van CL, die hij kort geleden aan Nacho (Ignacio Carbajosa pr., verantwoordeljike van de beweging in Spanje) had gestuurd.
Laten we Onze Lieve Vrouw, op voorspraak van don Giussani, vragen om dezelfde armoede van hart tegenover de roep van de Bestemming.
Jullie Julián Carrón
Milaan, 7 augustus 2021

Beste Nacho,
Al geruime tijd denk ik erover om lid te worden van CL en ik geloof dat het moment nu gekomen is om er officieel om te vragen. Sinds ik El abrazo [De omhelzing] geschreven heb, ben ik een weg aan het gaan die mij er steeds zekerder van maakt dat mijn wedergeboorte als christen definitief is, omdat ze zich baseert op mijn absolute aanvaarding van en toewijding aan Jezus.
Enerzijds ben ik me ervan bewust geworden dat God heel veel van me houdt, om niet te zeggen te veel, gezien de overdaad aan vergeving die ik ontvangen heb. En daarvoor kan ik Hem alleen maar dankbaar zijn met een grotere persoonlijke toewijding.
Anderzijds heeft een doordachte lezing van Sporen trekken in de geschiedenis van de wereld – het boek dat we ook in de schola (de school van de gemeenschap) lezen – me ertoe gebracht een laatste en zeer oud anarchistisch vooroordeel te overstijgen: dat ik niet volledig zou moeten ‘toebehoren’, dat ik eeuwig de mastwachter zou moeten blijven die niemand durft toe te laten in het kraaiennest van zijn eigen vaart.
Ik heb begrepen dat Petrus’ ‘ja’ de geboorte van een Volk heeft voortgebracht, een eenheid van mensen-in-ontmoeting, een bepaalde ‘etnische entiteit’, zoals een Paus het zei. Ik heb de betekenis begrepen van de ‘gehoorzaamheid’ als de enige manier om uit te stijgen boven mijn ik richting de Ander, zoals een voetballer ‘gehoorzaamt’ aan zijn coach. Dat wil zeggen, ik moet ‘luisteren’ naar jullie, herders, die deze stam leiden waarvan de levensstijl mij zo ontroerd heeft.
De tijd van ‘zijn zoals jullie’ is voorbij, nu neem ik me voor ‘met jullie te zijn’. Meer dan een metgezel op jullie weg, moet ik een metgezel van jullie weg worden.
Ik hoop dat, met deze overgave van mijn trots, een zekere armoede van hart mij meer op weg zet naar de hoop en deze zal verwezenlijken in mijn Bestemming die reeds zo dichtbij is.
Zo. Ik blijf tot jullie beschikking en omhels je dankbaar.
Mikel