Don Giussani tijdens een uitstapje met jongeren, Genua, 1956. © Fraterniteit van CL.

De pedagogie van Luigi Giussani

De Kerk wedt op de mens: als deze haar boodschap ‘zift’ met zijn hart, zal hij de aanwezige God herkennen.
Michiel Peeters

Op 15 oktober 2022 is het de honderdste geboortedag van de Dienaar Gods Luigi Giussani, priester van het aartsbisdom Milaan. Bij zijn begrafenis, op 24 februari 2005, zei – toen nog net – kardinaal Ratzinger: “Don Giussani was opgegroeid in een huis dat – zoals hij zelf zei – arm was aan brood maar rijk aan muziek; en zo raakte hij vanaf het begin getroffen, ja zelfs gewond, door het verlangen naar schoonheid; hij stelde zich niet tevreden met een willekeurige schoonheid, met een banale schoonheid: hij zocht de schoonheid zelf, de oneindige schoonheid; zo vond hij Christus … de ware schoonheid, de weg van het leven, de ware vreugde”.
Op jonge leeftijd gaat Giussani naar het seminarie. Hij voltooit zijn studies aan de theologische school van Venegono, met leermeesters als Gaetano Corti, Carlo Colombo, Carlo Figini en de latere kardinaal Giovanni Colombo. Reeds kort na zijn priesterwijding in 1945 ontdekt Giussani dat het ogenschijnlijk zo gezonde katholieke leven in Italië, met zijn volle kerken en miljoenen stemmen voor de Democrazia Cristiana, in een diepe crisis verkeert. Al kenden de jongeren de doctrines en dogma’s, toch bleven de meesten van hen fundamenteel ‘onwetend’ over de Kerk en bewogen ze zich geleidelijk ervan weg. Daarom vraagt en krijgt Giussani in 1954 toestemming om les te gaan geven aan het voortgezet onderwijs. Uit zijn opvoedingswerk ontstaat een beweging die later bekend wordt als Gemeenschap en Bevrijding (Comunione e Liberazione, CL).
(...)