Beste vrienden, het enige waarop ik me kan beroepen om mij tot jullie te richten is het leven dat ik met ieder van jullie deel.
De pelgrimstocht herinnert ons eraan dat we op reis zijn. Wat wordt er van ons gevraagd op dit moment in onze geschiedenis en in de geschiedenis van de wereld? Allereerst dat we bij elke stap, persoonlijk en gemeenschappelijk, Onze Lieve Vrouw mogen aanroepen om ons beschikbaar te stellen voor het Mysterie dat ons bereikt door het gezelschap waarin Hij aanwezig is. Dat is de grote verantwoordelijkheid waartoe de Kerk ons roept. Laten we ons niet laten afleiden door andere zorgen, die geen recht doen aan de door God gekozen methode om ons naar de bestemming te leiden.

De figuur van Martha wijst ons de weg: alleen haar ontmoeting met Jezus heeft haar werkelijk veranderd en haar menselijkheid als geen ander versterkt. Vanaf de dag dat Hij haar huis binnentrad, was alles wat Martha deed een antwoord op de voorkeur van Hem die haar eraan herinnerde dat er maar één ding nodig is om te leven: de Aanwezigheid herkennen en volgen die aan de deur klopt van haar, en onze, menselijkheid.
En nu, op dit donkere moment van de geschiedenis, tegenover wat bijna onmogelijk lijkt om te bereiken, namelijk vrede, wat hebben we dan het meest van alles nodig?

Alleen, zelfs met al onze goede bedoelingen zijn we niet in staat recht te doen. Wij zijn arme zielen, en dat mogen wij nooit vergeten: "Zij die niet zelfs maar het minste besef hebben een zondaar te zijn, missen een accent van waarheid in hun verhouding tot wat dan ook" (L. Giussani, Un avvenimento nella vita dell'uomo [Een gebeurtenis in het leven van de mens], BUR, Milaan 2020, p. 23). Net als Martha, die zich zorgen maakte over duizend dingen, ontbreekt het ook ons aan dat ene noodzakelijke, dat ene dat paus Franciscus steeds weer vraagt als antwoord op alles wat er gebeurt: de levende Christus, "de bron van ware vrede".
Laat het ook onze vraag worden tijdens de pelgrimage, zodat deze woorden van don Giussani tastbaar worden in onze dagen: "De onmogelijke vrede tussen man en vrouw, de onmogelijke vrede tussen buren, de onmogelijke saamhorigheid, de onmogelijke dienstbaarheid, de onmogelijke gastvrijheid, de onmogelijke aanvaarding van pijn, van opoffering, van de dood... Het woord 'onmogelijk' is voor ons een vreugde en zelfs een belofte geworden: wat voor de mens onmogelijk is, is voor God niet onmogelijk" ("Litterae Communionis CL", 1991, nr. 10). Hij alleen kan ons bevrijden van het kwaad.

Maar hoe vaak lijkt ons dat te weinig! In woorden verklaren wij dat bij God alles mogelijk is maar in de praktijk leven wij als ware dit een illusie. Laten we er op zijn minst naar verlangen! En laat dit de inhoud zijn van onze dialoog met het Mysterie op weg of in onze huizen: "Moge het gebed, aan de rand van onze horizon, de voorpost worden, de voorpost van ons mens-zijn, van ons in strijd gewikkeld mens-zijn, want het vooruitzicht van strijd is onvermijdelijk en onverbiddelijk; ja, voor de Heer was het het kruis. […] Moge geen enkele fout, geen enkele herhaling van onze fouten ons tegenhouden - ons niet tegenhouden, want God is barmhartig. […] Onze Lieve Vrouw, help ons, u die de Moeder van uw Zoon bent geworden! […] Help ons, Onze Moeder, om zeker te blijven bij alles wat ons in ons dagelijks leven overkomt: pijn of vreugde, of pijn én vreugde" ("Litterae Communionis Traces", 2002, nr. 9).

Zoals pater Mauro˗Giuseppe Lepori ons tijdens de recente Geestelijke Oefeningen van de Fraterniteit in herinnering bracht "is de nieuwheid die Christus in de wereld heeft gebracht […] een nieuwheid van relaties, een broederlijkheid, een nieuwe verbondenheid, een vriendschap die voor de wereld onvoorstelbaar is, en bovenal onmogelijk zonder Christus".
Mogen wij beginnen onze reisgenoten met verwondering aan te kijken, als broeders, omdat Christus daar is; dit is het begin van de anders onmogelijke eenheid onder de mensen, voor ons en voor de hele wereld.
Moge de dankbare herinnering aan don Giussani - die getuigde van "Christus, leven van het leven" - ons tijdens deze honderdste verjaardag van zijn geboorte steeds actievere medewerkers maken van de zending van de Kerk onder leiding van paus Franciscus, bereid ons leven te geven voor het werk van een Ander.

In vriendschap
Davide Prosperi