Beste vrienden,

Bij het naderen van de audiëntie die paus Franciscus ons wil verlenen vanwege het eeuwfeest van de geboorte van onze geliefde don Giussani, vervuld van diepe dankbaarheid en vreugde, voel ik de dringende behoefte met jullie de redenen te vernieuwen van onze deelname aan een zo belangrijke gebeurtenis, om elkaar te helpen deze af te wachten met een nederig en oprecht hart, dat wijd open staat in gebed.

De audiëntie zal een fundamentele stap zijn op onze weg. Op een moment dat zo delicaat is voor de beweging, willen we met onze pelgrimstocht naar het huis van Petrus nogmaals ons liefdevolle volgen van de paus en daarin onze hartstochtelijke liefde voor Christus en de Kerk bevestigen. Als zonen en dochters vertrouwen wij paus Franciscus dus het verlangen toe dat ons diep van binnen bezielt, om, door de concreetheid van ons bestaan, de bijdrage aan te bieden van ons geloof en voor de opbouw van het algemeen welzijn ten gunste van al onze broeders en zusters, waarbij wij allereerst voor onszelf blijven bédelen om Degene die als enige de dorst van het mensenhart kan lessen: Jezus van Nazareth. Dat is wat don Giussani ons geleerd heeft en waarvan hij ons met zijn leven heeft getuigd: ‘In de grote bedding van de Kerk en trouw aan het leergezag en de traditie hebben wij de mensen altijd willen laten ontdekken – of gemakkelijker laten zien – hoe Christus aanwezigheid is’ (don Giussani). Wij ‘bestaan enkel daarvoor’.

Laten we dus in deze weken voorafgaand aan de audiëntie onze vraag aan Christus wakker houden, dat Hij ons in staat moge stellen op elk moment ons ja tegen Zijn roepstem te vernieuwen: want het is in het ja van ieder van ons dat ons volgen van de Kerk, dat wij tot uitdrukking willen brengen door onze gezamenlijke aanwezigheid op het Sint-Pietersplein op 15 oktober, concreet wordt.

In afwachting van onze ontmoeting met de Heilige Vader, met ons hart open om zijn woorden en zegen met vreugdevolle dankbaarheid te ontvangen, vertrouwend op de barmhartige omhelzing van de Kerk, vertrouwen wij de weg van onze beweging toe aan de voorspraak van Onze Lieve Vrouw. We zijn ons bewust van onze nietigheid en tegelijkertijd vol ontembare hoop op Degene die alles kan, terwijl we wandelen op die ‘mooie weg’ waarvan don Giussani nooit opgehouden heeft ons zeker te maken: ‘Hoe kunnen wij onze vertrouwdheid met Hem, waarbinnen evident wordt dat zijn woord het enige is dat zin geeft aan het leven, hoe kunnen wij die vertrouwdheid beleven? De manier bestaat: het gezelschap dat uit Christus geboren is, is de geschiedenis binnengegaan: het is de Kerk, zijn lichaam, dat wil zeggen manier waarop hij vandaag aanwezig is. Het is dus een dagelijkse vertrouwdheid van engagement met het mysterie van zijn aanwezigheid binnen het teken van de Kerk. Hieruit kan de rationele, volledig redelijke evidentie ontstaan, die ons met zekerheid laat herhalen wat Hij, als enige in de geschiedenis van de mensheid, over zichzelf zei: ‘Ik ben de weg, de waarheid, het leven’ (don Giussani).

Laten we bidden tot de Heilige Geest, dat Hij ons moge begeleiden en verlichten, en bidden we altijd voor de paus en zijn intenties.

In vriendschap,
Davide Prosperi