Foto: Patrick Hendry // Unsplash

Vaderdag vieren

"Ik heb gezien dat de levende gemeenschap in Christus de bloem van de hoop is die troost, liefde en waardigheid kan brengen aan mijn naasten"

Onverwacht, en ik zou zeggen nogal onconventioneel, vierde ik dit jaar op 18 juni vaderdag met een groep vrienden en de Missionary Sisters of Charity in Lynwood, CA, door warme lunches te brengen aan mensen die dakloos zijn. Het was de eerste keer dat ik de zusters hielp in hun bediening. Ik werd geprikkeld door de aankondiging in maart over de School van de Gemeenschap met Davide Prosperi en aartsbisschop Santoro, toen we herinnerd werden aan de betekenis van liefdadigheidswerk en gevraagd werden om ons daarmee bezig te houden. Dus gingen we.

Een kleine groep van ons verscheen bij de voordeur van het klooster van de zusters in Lynwood. Na even buiten gewacht te hebben, ging de deur open en onmiddellijk opende de zuster die ons verwelkomde de deur van de kapel en zonder andere woorden nodigde ze ons uit om naar Hem te kijken. Een uitnodiging voor niets anders dan de deur van ons hart te openen om Hem te zoeken en naar Hem te kijken. Daarna gingen we naar de keuken om te helpen met het klaarmaken en inpakken van de warme lunches. Sondra zei: "Laten we de rozenkrans bidden terwijl we de containers vullen. We bidden elk om de beurt in onze moedertaal." Toen de Zuster de weesgegroetjes bad, zei ze: "Het eerste koor van engelen in de hemel, Wees gegroet Maria...het tweede koor van engelen in de hemel...Wees gegroet Maria," enzovoort om bij te houden waar we waren in het gebed. Ons ritme viel samen met het gebed. Bij elke schep voedsel die in de schaal werd gedaan, was het Mysterie aanwezig: "En het Woord is vlees geworden."

Na het inladen van het busje waarin Bob zou rijden, sprongen we in onze auto om te volgen. We kwamen aan bij de eerste halte, ongeveer vijf minuten van het klooster vandaan. We parkeerden de auto en gingen naar het busje van de zusters terwijl de daklozen zich om ons heen begonnen te verzamelen. Ik voelde iets onwerkelijks - extreme armoede omarmd door een oneindige Liefde. Ik voelde me overweldigd. De zuster verwelkomde iedereen en begon het evangelie van vandaag voor te lezen: "Bij het zien van die menigte mensen werd Hij door medelijden bewogen, omdat ze afgetobd neerlagen als schapen zonder herder." Toen zei ze: "Jezus is bewogen met medelijden voor jou, voor mij, voor ons, voor ieder van ons vandaag hier en nu...Hij is de Goede Vader die voor ons zorgt...Gelukkige Vaderdag...Felix Dia del Padre!" De hele tijd bleven deze woorden in mijn hart. Het evangelie gaat verder met Jezus die de twaalf bij hun naam noemt. Vandaag, elke dag en elk moment, word ik door Hem geroepen en samen met mij, in deze mysterieuze gemeenschap, roept Hij ons met Jeffry, Agustin, José, Gloria, Angie, Alex en alle mensen die gekomen zijn om deze oneindige Liefde te ontvangen.

Ik sta versteld over wat wat de Heer doet telkens als ik "ja" zeg tegen het initiatief dat Hij neemt doorheen ons charisma en zijn Kerk. Deze keer betekende "ja" zeggen dat ik een aankondiging over de School van de Gemeenschap serieus nam, de zusters belde om te vragen hoe we hen met hun werk kunnen helpen en op vaderdag kwam opdagen!!

De stad Los Angeles heeft de noodtoestand uitgeroepen vanwege de situatie waarin we verkeren met de daklozenkampementen. Ik zal deze crisis misschien niet tijdens mijn leven opgelost zien, maar door te zien wat ik vandaag gezien heb en door deze onvoorwaardelijke liefde te ervaren, heb ik gezien dat de levende gemeenschap in Christus de bloem van hoop is die troost, liefde en waardigheid kan brengen aan mijn buren, aan mensen die samen met mij het Lichaam van Christus vormen.

Guido, Los Angeles, CA