Het veroordelen" van het geweld, "grote bezorgdheid" over wat er is gebeurd en het "gevoel dat daar de situatie verder kan escaleren." Zo omschrijft kardinaal Pierbattista Pizzaballa, Latijns patriarch van Jeruzalem, zijn gevoelens na de Hamas-aanval op Israël. Op dit moment in Italië om deel te nemen aan de synode steekt de pas benoemde kardinaal (nu in Bergamo, zijn thuisdiocees) zijn verdriet niet onder stoelen of banken.

Waarom denkt u dat er een escalatie zou kunnen komen?
Allereerst de omvang van de aanval en de talrijke ontvoeringen van Israëli's, ook burgers. Dit zijn zeker nieuwe factoren die het klimaat van groot wantrouwen nog versterken. Ik hoop natuurlijk dat ik het mis heb, maar ik vrees dat de situatie verder zal escaleren. Er zullen vergeldingsmaatregelen volgen, gevolgd door vergeldingsmaatregelen.

In feite hebben zelfs de Israëlische autoriteiten, onder leiding van Netanyahu, gesproken van een oorlogsdaad en niet 'slechts' van een terroristische aanslag.
Dat bevestigt helaas mijn gevoel.

Maar was het een onverwachte aanval of waren er waarschuwingssignalen?
De gebieden zijn altijd een vulkaan geweest die op het punt stond te ontploffen. Ik denk echter dat in ieder geval van de kant van Israël deze situatie op haar manier als een verrassing kwam.

Wat kunnen we nu doen? Is het toe te juichen dat de internationale gemeenschap, met uitzondering van Iran, de aanval unaniem heeft veroordeeld?
Zeker. Allereerst moet het geweld worden gestopt en vervolgens moet diplomatieke druk worden uitgeoefend om te voorkomen dat de dynamiek van vergelding een vicieuze cirkel wordt waaruit het moeilijk is om te ontsnappen. Vervolgens moeten we proberen een minimum aan redelijkheid tussen de partijen te herstellen. Ook al lijkt dat op dit moment moeilijk.

Hebt u met de paus kunnen spreken?
Ik heb overlegd met de Heilige Stoel en de paus is op de hoogte van de situatie.

Wordt er verwacht dat hij een oproep zal doen tijdens het Angelus?
Ik kan natuurlijk niet voor de paus antwoorden, maar ik hoop het wel. Zijn stem is belangrijk.



In welke situatie bevinden de christelijke gelovigen zich?
Dezelfde als die van iedereen. De oorlog houdt met niemand rekening. Natuurlijk zijn christenen een gemeenschap die al erg op de proef is gesteld en deze situatie helpt daar zeker niet bij.

Soms lijkt het erop dat de meerderheid van de bevolking, zowel Israëlisch als Palestijns, heel graag vrede wil, maar bijna gegijzeld wordt door de groepen die het oorlogsvuur aanwakkeren.
Ja, de bevolking heeft er genoeg van, maar het is nog steeds waar dat er veel wantrouwen is. Het is niet genoeg om geen oorlog te willen. Men moet zich engageren in verschillende perspectieven, al was het maar om goede nabuurschapsbetrekkingen te bevorderen. Hoewel ik zie dat dit aan beide kanten moeilijk is.

Wat is uw oproep op dit moment, zodat het conflict zich niet uitbreidt naar bijvoorbeeld Libanon?
Mogen alle religieuze leiders hun uiterste best doen om de situatie te sussen en de gemoederen te bedaren. Laat niemand nog meer olie op het vuur gooien. En ik wens gebed voor vrede. Vandaag al lanceren we initiatieven hiervoor in al onze kerken.

Interview verschenen in Avvenire (Italiaans)