Geconfronteerd met de escalatie van geweld, wreedheid en dood in deze dagen "is gebed het enige concrete en redelijke dat past bij de ernst van een situatie waarin er geen reden is voor hoop op basis van menselijke vermogens alleen. Wij zijn ervan overtuigd dat wat onmogelijk is voor de mens, mogelijk is voor God", zegt Davide Prosperi, voorzitter van de Fraterniteit van Gemeenschap en Bevrijding. De beweging was een van de eersten die gehoor gaf aan de uitnodiging van de Latijnse patriarch van Jeruzalem, kardinaal Pierbattista Pizzaballa, om de dag van dinsdag 17 oktober te wijden aan gebed, vasten en onthouding voor vrede en verzoening.

Waarom heeft Gemeenschap en Bevrijding besloten zich meteen aan te sluiten bij de oproep van de patriarch?
Omdat we het eens zijn met de inhoud en de methode. Wat betreft de inhoud delen we het oordeel dat, wanneer er geen sprankje van een oplossing is en geen concrete gronden voor hoop op basis van menselijke mogelijkheden, het enige concrete en redelijke het aanroepen van God de Vader is, tot Degene die alles kan, zodat Hij genadig naar Zijn kinderen kijkt en het verlangen naar vrede in de harten wordt aangewakkerd. Wat onmogelijk is voor mensen, is mogelijk voor God. Bidden is een heel concreet je toevertrouwen aan God, op Wie we onze hoop stellen dat de gijzelaars zo snel mogelijk worden vrijgelaten en dat er een einde komt aan de slachting onder onschuldige burgers.

En wat betreft de methode?
Oorlog brengt de verdeeldheid in de geschiedenis, de verdeeldheid die bezit neemt van het menselijk hart. Gebed daarentegen biedt zichzelf aan als een gebaar en weg naar eenheid. En het herinnert ons eraan wat de voorwaarde is om vrede op te bouwen. Met initiatieven zoals deze, die worden verwelkomd en beleefd in gezinnen, parochies, bisdommen, verenigingen, brengt het gebed de eenheid tot uitdrukking van de mensen die samenkomen om de werking van de Heilige Geest en de voorspraak van Maria Koningin van de Vrede aan te roepen.

Gebed dat de eenheid bevordert: is dat een begaanbare weg?
We hebben dit onlangs ervaren in Milaan, met de Dona nobis pacem wandeling georganiseerd door de diocesane coördinatie van verenigingen, bewegingen en groepen op 7 september, met als hoogtepunt de gebedswake met aartsbisschop Mario Delpini, waaraan pastors en gelovigen van het patriarchaat van Moskou en de Oekraïense katholieke kerk van de Byzantijnse ritus deelnamen.

Dialoog, ontmoeting, eenheid vanuit gebed: hoe realistisch is deze weg vandaag, in het Heilige Land?
Het is mogelijk om eenheid te vragen en te bevestigen, zelfs tussen volkeren, en tegelijkertijd te erkennen - zonder naïviteit - wat de oorzaken van dit geweld zijn. Tussen de vele geopolitieke en sociologische argumenten die we vandaag horen, mogen we nooit vergeten dat dit geen oorlog is tussen Israëli's en Palestijnen. En dat Hamas geen Palestina is: het zijn terroristen. In onze gemeenschappen in het Heilige Land wonen zowel Israëli's als Palestijnen. Het is niet waar dat ontmoeting onmogelijk is, onze ervaring leert dat. We kennen de dorst naar vrede en gerechtigheid die in hen woont. Onze Palestijnse vrienden willen vrede. En zij zijn de eersten die doodsbang zijn voor dit alles.

De huidige tragische escalatie heeft de ogen van velen - zelfs binnen de Kerk - opnieuw geopend voor een vergeten conflict en voor het lijden van de volkeren van het Heilige Land...
In CL is er voortdurend aandacht voor het Heilige Land, en wel om verschillende redenen. Ten eerste hebben we onze communiteiten in Jeruzalem en Bethlehem, waarmee we delen wat er gebeurt. Ten tweede organiseren we elk jaar pelgrimstochten naar het Heilige Land onder leiding van CL-priesters, zoals onze stichter, don Luigi Giussani, ook deed in september 1986. Verder zijn er enkele Memores Domini betrokken bij de Custody van het Heilige Land en werken we samen met organisaties die actief zijn in het Midden-Oosten, zoals de Association Pro Terra Sancta.

De patriarch vraagt niet alleen om gebed, maar ook om vasten.
Vasten is jezelf aanbieden. Het is een manier om te zeggen tegen Hem die kan volbrengen wat voor ons onmogelijk is: wij stellen ons beschikbaar. Gemeenschap en Bevrijding volgt de oproep over de hele wereld en sluit zich aan bij de initiatieven die in de bisdommen worden gepromoot of organiseert ze samen met andere organisaties van de katholieke leken.

Hoe kan in een geseculariseerde samenleving als de onze de weg van gebed en vasten geloofwaardig en uitvoerbaar worden gemaakt tegenover de immensiteit van het geweld, de onderdrukking en het onrecht die het enige en laatste woord lijken te hebben in de aangelegenheden van de volkeren?
We zijn allemaal geschokt door het geweld en de wreedheid waarover we horen, en ik deel zeker het recht van Israël om zichzelf te verdedigen. Wat paus Franciscus en patriarch Pizzaballa proberen te introduceren is een nieuwe logica, een logica die de spiraal van het kwaad kan doorbreken, die zo vaak menselijk onverklaarbaar is, waarbij het onmogelijk lijkt om op geweld en oorlog te reageren behalve met meer geweld en meer oorlog. Daarom is het redelijk om de weg van gebed en vasten te volgen: omdat het ons helpt om onze blik te veranderen, door ons toe te vertrouwen aan Hem die ons een andere weg heeft gewezen. Zoals gebeurde in de persoon van Jezus, in zijn onderricht, allereerst. "De andere wang toekeren" is waanzin voor de mens van vandaag, maar het vindt zijn rechtvaardiging in het tonen met daden, en niet alleen met woorden, dat er een blik op de mens is die geladen is met het bewustzijn dat de ander ook een bestemming van het goede heeft waarover ik niet kan beschikken. En dan is er het kruis. Christus neemt al het kwaad en alle zonde van ieder mens op zich, zelfs vandaag, en met zijn bloed betaalt hij de prijs voor het bloed dat wij vergieten. Als Christus dit heeft gedaan, is het vandaag de dag het meest redelijke om Hem al onze zwakheid en onvermogen toe te vertrouwen die Hij, door zijn offer, al heeft verlost.

Interview gepubliceerd op Avvenire