Het Zwitserland van het Midden-Oosten. Zo werd Libanon jaren geleden genoemd, vanwege zijn rijkdom en zijn vermogen om een land van dialoog te zijn in het chaotische Midden-Oosten. Vandaag is er nog maar weinig over van de vroegere glorie: al meer dan een jaar geen president van de republiek, verstrikt in een jarenlange economische crisis, en het land staat onder druk van miljoenen vluchtelingen uit Syrië, Irak en Palestina. De onenigheden met de buurlanden van Israël, die in het zuiden van het Land van de Ceders escaleerden naar aanleiding van de Hamas-aanval op 7 oktober, hebben de zaken er zeker niet gemakkelijker op gemaakt. Toch zijn er mensen die nog steeds inzetten op Libanon. En dat doen ze met overtuiging. "Mijn land is mooi, ook al wordt het gekweld. De politieke situatie ligt stil, er zijn veel moeilijkheden en noodsituaties, vooral na de explosie in de haven van Beiroet en met het oplaaiende conflict aan onze grenzen. Maar het Libanese volk is veerkrachtig, genereus, er is nog steeds de wil en het verlangen om iets goeds op te bouwen. Wij van AVSI geloven hierin." Aan het woord is Jihane Rahal, een Italiaans-Libanese die sinds 2014 in Beiroet woont en verantwoordelijk is voor de communicatie van de AVSI Foundation voor het hele zogenaamde 'MENA'-gebied (Midden-Oosten en Noord-Afrika).

"De afgelopen weken zijn we zelfs op onze eigen kleine manier op de proef gesteld, omdat ons personeel voor het grootste deel uit Libanezen bestaat en er grote onrust is over wat er gebeurt tussen Israël en Hamas. De verleiding is groot om de ene of de andere kant te kiezen, maar de echte uitdaging is om vrede te zoeken, ook en vooral in dialoog met elkaar, met heel onze menselijkheid. Als AVSI begint onze bijdrage hier: door het verlangen naar rechtvaardigheid en waarheid dat iedereen heeft serieus te nemen en te kanaliseren naar een weg van het goede. Onze taak is niet om geweld te verergeren, maar om hen die lijden bij te staan en te helpen, ongeacht hun religieuze of politieke overtuiging. We dienen iedereen: Libanezen, Syrische vluchtelingen, Palestijnen... We zullen geen oorlogen oplossen, ik wou dat we die macht hadden, maar wat een voldoening is het om kinderen te zien studeren die niet meer naar school gaan, om ze gezelschap te houden met kunstzinnige therapie, of om mannen en vrouwen hun waarde te zien herontdekken door terug te keren in de wereld van werk."

De activiteiten van AVSI in Libanon zijn inderdaad talrijk. De ngo is er al sinds 1996 en heeft sindsdien bijna 200.000 mensen begeleid en ondersteund. In de loop der tijd is de organisatie actief geweest in Palestijnse vluchtelingenkampen, heeft ze de wederopbouw ondersteund na de rampzalige explosie in de haven van Beiroet in 2020 en stimuleert ze geld-voor-werk-interventies, waardoor begunstigden werk van openbaar nut kunnen uitvoeren in ruil voor een fatsoenlijk salaris. Omdat landbouw, zo legt Jihane uit, een van de grootste bronnen van inkomsten in het land is, ondersteunt AVSI nu verschillende landbouwscholen van de staat en ook Libanese starters, boeren en coöperaties door middel van gerichte trainingscursussen. Maar dat is nog niet alles. "In de Marjayoun-vlakte organiseert AVSI educatieve en psychosociale ondersteuningsactiviteiten voor Syrische kinderen en zorgt het voor basisvoorzieningen", vertelt Jihane. "Nu de wateren ruw zijn, hebben we Fadaii, het multifunctionele centrum dat is opgezet en ontworpen om tegemoet te komen aan de concrete behoeften van gemeenschappen in het zuiden van Libanon, tijdelijk moeten sluiten. Maar de activiteiten gaan online gewoon door en het is hartverwarmend om te zien hoe, ondanks de steeds terugkerende uitval van elektriciteit, de gezinnen gewoon doorgaan. Ze leren hun kinderen dat studeren en nieuwsgierig zijn goed is en dat moeilijkheden overwonnen kunnen worden. Samen. Dit is ook een begin van vredesopbouw."