Beste vrienden,

Allereerst wil ik ieder van jullie bedanken voor het besluit om ook dit jaar weer de pelgrimstocht naar het huis van Onze Lieve Vrouw van Loreto te maken. Ik dank degenen die voor de eerste keer deelnemen, degenen die misschien al in het verleden hebben deelgenomen en degenen die dat consequent doen. Het naleven van dit voorstel is elke keer weer een keuze die niet vanzelfsprekend is en die bovenal geladen is met een betekenis en een kracht die in staat is om de manier waarop we naar de wereld kijken te veranderen.

We leven in een tijd waarin oppositie en conflict de overhand hebben, schijnbaar zonder enige weerstand. Een conflict om het eigen denken en de eigen aanspraak op vervulling door te zetten, het eigen project op de werkelijkheid, de wil om te domineren en te bezitten. En het is een conflict dat zich voordoet tussen mensen, in families, tussen sociale werkelijkheden, tussen volken en naties. Oorlog, zowel echte oorlog als oorlog binnen relaties, lijkt de onvermijdelijke vorm van de wereld om ons heen. Ieder verlangen naar vrede en hoop lijkt daardoor te zwak, zonder kracht en samenhang. Het lijkt onmogelijk om het heersende kwaad, begaan of geleden, dat ieder van ons niet kan vermijden, te beteugelen.

Jullie “ja” tegen het voorstel van de pelgrimstocht is daarentegen een beslissing in volledige vrijheid, waarmee ieder van jullie de nederigheid van het gebed bevestigt vóór al het andere, vóór elk verlangen of streven, vóór elke urgentie, verplichting of persoonlijke verantwoordelijkheid die de omstandigheden van het leven onvermijdelijk met zich meebrengen: “Niet mijn wil geschiede, maar Uw wil geschiede.” Jullie “ja” is de bevestiging van een nieuw oordeel en een mogelijke hoop. Samen met de vele getuigen, te beginnen met paus Franciscus, die onvermoeibaar doorgaan met de mensheid de trekken van deze mogelijke hoop aan te bieden, bieden ook jullie op de weg die voor ons ligt, stap voor stap, hetzelfde getuigenis. Wees daarom “Pelgrims van de hoop”, zoals de titel luidt van het Jubileum dat we volgend jaar zullen vieren. In de pauselijke bul voor de afkondiging van het Heilig Jaar, Spes non confundit (“hoop stelt niet teleur”!), geeft Franciscus ons deze woorden over Onze Lieve Vrouw: “Aan de voet van het kruis was ze getuige van de passie en de dood van Jezus, haar onschuldige zoon. Overweldigd door verdriet vernieuwde ze desondanks haar “fiat”, zonder ooit haar hoop en vertrouwen in God op te geven. Op deze manier werkte Maria omwille van ons mee aan de vervulling van alles wat haar Zoon had voorspeld toen hij aankondigde dat hij “een groot lijden moest ondergaan, en door de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden zou worden afgewezen, en gedood, en na drie dagen zou opstaan” (Mc 8,31). In de barensweeën van dat verdriet, aangeboden in liefde, werd Maria onze Moeder, de Moeder van de Hoop."

De kenmerken van de nieuwe hoop waar de wereld op wacht zijn dus de kenmerken van het gezicht van Maria: "Laten we nooit vergeten dat verlossing, hoop en vreugde het leven van ieder van ons zijn binnengekomen door Onze Lieve Vrouw, ‘nederig en groot, meer dan ieder andere schepsel’, uitverkoren om de bloem van verlossing, een mens in vlees en bloed, Jezus van Nazareth, ter wereld te brengen. Maria zag hem geboren worden, opgroeien, over de stoffige wegen van Galilea lopen, sterven om weer op te staan, en zij was erbij, onder het kruis, met haar geween. Vanaf die dag is dat wenen oneindig vaak herhaald tijdens alle verschijningen die de geschiedenis van het christelijke volk hebben begeleid tot op de dag van vandaag: het wenen van Onze Lieve Vrouw is het eigenlijke wenen van God, die bewogen is door zijn volk en tranen vergiet over mensen die Christus vergeten, Degene voor wie het de moeite waard is om 's morgens op te staan, naar het werk te gaan of verzorgd te worden, voor wie zelfs lijden menselijk is. Wat de wereld gewoon als waanzin beschouwt” (L. Giussani, 2004).

Mogen de woorden van de Paus en don Giussani jullie leiden op jullie gezamenlijke reis. Ik zeg samen omdat jullie 'ja' niet eenzaam is, maar het concrete teken van het toebehoren tot 'Zijn volk', de vorm van Christus' aanwezigheid in de geschiedenis. Jullie in jullie pelgrimstocht en wij in het begeleiden van jullie stappen en gebeden, bieden Onze Lieve Vrouw met één stem onze smekende en wenende roep, die de wenende roep van de wereld is, opdat zij haar toevertrouwt aan “Hem voor wie het de moeite waard is 's morgens op te staan”, “voor wie zelfs lijden menselijk is”. Van hieruit kan ware vergeving ontstaan, die de wereld redt, ware vrede en ware hoop.

Ik wens jullie toe dat jullie onderweg de herinnering levend houden dat elke stap die jullie zetten de reis van het hele christelijke volk met zich meedraagt, zo is onze eenheid in Hem die Maria waardig was in haar schoot te dragen.

In vriendschap,