Deze zomer, tijdens een wandeling op de Monte Rosa met mijn vader, vielen we driehonderd meter naar beneden. Wonder boven wonder overleefde ik het, terwijl mijn vader stierf op een van de plekken die hij beschouwde als een van de mooiste op aarde. Eerst wil ik proberen te beschrijven hoe wonderbaarlijk mijn overleving was: we vielen op een bijna verticaal deel van een gletsjer met rotsen eronder, voordat we stopten waar de gletsjer vlakker werd. Vanuit neurologisch oogpunt heb ik een ernstig trauma opgelopen waardoor ik enkele dagen in coma heb gelegen. Maar ik heb het gevoel dat ik wonderbaarlijk genezen ben. In het begin zeiden ze zelfs tegen mijn vrouw dat ik niet meer dezelfde zou zijn, in ieder geval niet voor lange tijd. Maar nu, zes maanden na het ongeluk, ben ik bijna weer de oude en binnenkort ga ik weer aan het werk. Na een week in coma te hebben gelegen, werd ik overgeplaatst van Berna naar Lugano. Daar beginnen mijn herinneringen. De eerste is van een kennis, geen goede vriend, die na zijn dienst in het ziekenhuis me even kwam spotten. Ik herkende hem en zei hem gedag, waardoor hij compleet verrast achterbleef. Op dat moment realiseerde ik me hoeveel ik van hem hield en hoe dankbaar ik was voor alle mensen om me heen. Dit gevoel van diepe genegenheid is me tijdens mijn herstel altijd bijgebleven. Tijdens mijn herstel raakte ik bevriend met iedereen: fysiotherapeuten (met sommigen van hen ga ik nu bergbeklimmen), verpleegsters, de schoonmaaksters. Ik praatte met ze allemaal, leerde hun leven en hun problemen kennen en voelde een diepe genegenheid voor elk van hen. Deze ervaring heeft me nog meer bewust gemaakt van de onzekerheid van het leven en hoe belangrijk het is om van elk moment ten volle te genieten. Want elk moment is gegeven, niet aan ons verschuldigd. Verder heeft deze ervaring me zeer veel geleerd en me een immense liefde voor mijn familie gegeven. Elke keer als ik stilsta en naar mijn vrouw en kinderen kijk wordt mijn hart gevuld met dankbaarheid en dank ik God voor hen. En nu geldt voor mij: zelfs als er dagelijkse problemen zijn betrap ik mezelf er vaak op dat ik naar mijn gezin kijk en de Heer dank voor hun aanwezigheid in mijn leven.

Matteo, Italië