Op 23 februari organiseerden we met de vrienden van de Gentse School van de Gemeenschap, in samenwerking met de plaatselijke katholieke jeugdbeweging Sint-Michiels, die ons sinds enkele maanden ontvangt in de lokalen van het voormalige clarissenklooster, een evenement om de figuur en het geschenk aan de Kerk van don Giussani, 20 jaar na zijn dood, te herdenken en aan iedereen bekend te maken.

Dankzij de beschikbaarheid van pater Lode, kapelaan van Sint-Michielsgestel, die de zondagnamiddagmis opdroeg in de kerk van het voormalige klooster, werden don Giussani en de Beweging herdacht tijdens de liturgische viering en werden de vruchten van het charisma van CL zichtbaar gemaakt door een lied voor de communie uit onze geschiedenis en het korte getuigenis in het Nederlands van een van onze vriendinnen, Anna, tijdens de homilie.

Onmiddellijk daarna, volgens de “lokale” traditie waarbij de jongeren van Sint-Michiels alle aanwezigen uitnodigen, zowel jongeren als parochianen, bereidden en serveerden we een “Italiaans” diner voor ongeveer 50 personen. Het diner, voorbereid en georganiseerd door sommigen van ons, waarbij ook vrienden betrokken waren die niet tot de Beweging behoren (en die op hun beurt andere vrienden uitnodigden), was een gelegenheid om onze dankbaarheid te betuigen aan onze vrienden van Sint-Michiels voor de manier waarop ze de aanwezigheid van onze School van de Gemeenschap verwelkomden, en aan don Giussani voor wat hij in ons leven teweegbracht en blijft brengen via de School van de Gemeenschap en het gezelschap van de Beweging.

Juist om de figuur en het charisma van don Giussani bekend te maken, werd het diner afgesloten met een korte video in het Engels, door sommigen van ons gemonteerd door materiaal van de tentoonstelling ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van don Giussani samen te voegen, met getuigenissen uit de hele wereld en toespraken van Giussani zelf. De video was ook een waardevolle gelegenheid voor de vrienden van onze School van de Gemeenschap, die onlangs de Beweging hadden leren kennen op zoek naar een gemeenschap waar ze hun geloof konden beleven. Sara schreef de volgende dag dat “aan de ene kant de video mij geholpen heeft om te begrijpen waar de CL-gemeenschap voor staat. Aan de andere kant bracht het mij dichter bij God. De lezing van Giussani over de dialoog tussen het 'ik' en de 'Ander' raakte mij heel erg. Ik hoorde dat ik niet door mezelf gemaakt was, dat ik gewild ben, dat het leven mij geschonken werd... Mij daar meer bewust van worden, maakt me tot een vrijer mens. Het geeft betekenis aan mijn leven. In deze woorden voelde ik Gods aanwezigheid heel sterk. Het trof me ook dat hij 'op dit moment' toevoegde aan het discours, alsof hij de kostbaarheid van elk moment wilde beklemtonen. Toen hij dit zei, bedacht ik: 'in dit eigenste moment heeft God jou gewild en heeft Hij jou lief”

Het hele evenement, van de mis tot het diner en de video, zelfs met de organisatorische inspanningen die erop volgden, werd een gelegenheid om “de verjaardag van don Giussani niet te ervaren als een muffe herhaling zoals andere jaren, maar als dankbaarheid voor een bron van leven die vandaag en hier nog steeds geldig is, en in staat om anderen te ontmoeten en zich voor hen open te stellen”, zoals Luca vertelde - waarbij hij getuigde van de stralende gezichten van velen van ons die dienden en kookten.
In de beschikbaarheid op het laatste moment van vrienden die op doorreis waren (toevallig al gewend om in grote hoeveelheden te koken), in het ontrafelen van zoveel kleine gebaren die onopgemerkt konden blijven (zoals die van vrienden die ook van buiten de stad kwamen om ons te helpen), en in de vrijgevigheid van degenen die dagenlang het eten voorbereidden en daarna bleven om te serveren en de tafel af te ruimen, konden we zien hoe “de Voorzienigheid bestaat (als bevestiging nog nodig is): ze vraagt zo vrijgevig mogelijk om onze bijdrage, maar vermenigvuldigt deze vervolgens door de gaten op te vullen die buiten onze macht liggen”.

Zoals Anna, die haar getuigenis gaf tijdens de mis, zei: “Het is nodig om dit soort gebaren te maken, zelfs tot in het detail en het offer van Nederlands leren, zowel om te beseffen dat we samen zijn en dat we diegenen aan onze zijde hebben die net als wij naar de Bestemming willen gaan, als om onze persoonlijke en gemeenschappelijke geschiedenis te verenigen met die van dit land, België, dat zo anders is dan waar velen van ons vandaan komen, en met zijn mensen, zoals ervaren in de dialogen en vragen die de mensen die we aan tafel ontmoetten ons stelden. Zoals Luca zei, was de gebeurtenis van 23 februari een moment van bewustwording van de geschiedenis waarin ik een rol heb, van dankbaarheid jegens don Giussani en van het besef dat het charisma van de Beweging zelfs in een zeer seculiere samenleving als die van België iets te zeggen heeft”.

Davide, Gent