Complexo da Penha, in het noorden van Rio de Janeiro, is een cluster van favela's waar meer dan 200.000 mensen wonen. Langs Praça São Lucas liggen tientallen lichamen op plastic zeilen die over het asfalt zijn uitgespreid: het zijn de slachtoffers van de gewelddadige botsing tussen de Braziliaanse politie en drugshandelaren die op 28 oktober plaatsvond. In enkele uren tijd kwamen meer dan 138 mensen om het leven. Dit is het tragische resultaat van Operatie Containment, uitgevoerd door 2.500 speciale eenheden tegen Comando Vermelho, de machtigste criminele organisatie in de staat Rio, die eind jaren zestig in Braziliaanse gevangenissen werd opgericht en nu onder één hoedje speelt met Colombiaanse drugshandelaren.

Rio is vrijwel lamgelegd en de beelden van de stranden van Copacabana en Ipanema worden nu overschaduwd door de gewelddadige scènes die op sociale media circuleren: drones, semi-automatische wapens, machetes, brandende auto's en banden, en granaten werden gebruikt bij de confrontaties. Er bestaat nu vrees dat deze escalatie van geweld zich naar andere delen van de stad zou kunnen uitbreiden. Vluchten op de luchthaven Galeão zijn geannuleerd, scholen en winkels zijn vroegtijdig gesloten en hele gezinnen moeten bij het vallen van de avond binnen blijven vanwege de avondklok.

Als reactie op dit alles heeft de beweging Comunione e Liberazione, die een grote gemeenschap in de stad heeft, een korte reflectie gepubliceerd. Hier volgt de vertaling in het Nederlands:

Rio de Janeiro. Gebed en educatief werk

Geconfronteerd met de tragische gebeurtenissen van de politieoperatie tegen de drugshandel in Rio de Janeiro mogen we ons niet laten meeslepen door woede, angst of partijdige retoriek. Er is een oordeel van gemeenschap dat voortkomt uit de ontmoeting met Christus, uit de ervaring van gemeenschap en uit naastenliefde die concreet wordt in werken die het welzijn van elke persoon en van de samenleving als geheel nastreven.

Laten we bidden voor vrede, zoals de paus ons vraagt.

Bij elke tragedie nodigt de Kerk ons altijd uit tot gebed. We zijn altijd kwetsbaar en beperkt maar we weten – uit directe ervaring, niet uit theorie – dat God ons te hulp komt. Wanneer we bidden plaatsen we onszelf in de juiste positie om weer hoop te krijgen en manieren te vinden om het algemeen welzijn op te bouwen.

Door werken die voortkomen uit naastenliefde creëren we gemeenschapsruimtes die een realistische weg bieden om conflicten te overwinnen en menselijke ontwikkeling te bevorderen.

De resultaten zijn misschien niet op korte termijn zichtbaar, maar deze werken bouwen aan een nieuwe samenleving – een samenleving die bestaat uit mensen die geloven in het algemeen welzijn en die een verschil zullen maken. Laten we onszelf niet voor de gek houden: het is liefde die werken voortbrengt en een betere toekomst opbouwt, niet het geweld van onderdrukking.

Er is ook een educatieve taak, want om de onveiligheid van mensen te bestrijden is het essentieel om te investeren in inlichtingenwerk, de politie te versterken, enz. Maar dit alles zal niet voldoende zijn zonder educatief werk dat mensen helpt zich als mens te ontplooien en zich in te zetten voor het algemeen belang.