Giussani. Een grotere volwassenheid
Brief aan de leden van de Fraterniteit voor de advent van 1988: ‘Uit nederig luisteren en trouw volgen ontstaat een waardere christelijke weg’Op 21 november 1988 schreef don Giussani een brief aan de leden van de Fraterniteit om hun een goede advent te wensen. Hij herinnerde daarin aan ‘de enige reden’ waarom we samen zijn. De brief is opgenomen in L. Giussani, ‘L’opera del movimento. La Fraternità di Comunione e Liberazione [Het werk van de beweging. De Fraterniteit van Gemeenschap en Bevrijding]’, Cinisello Balsamo (Milaan): San Paolo 2002, blz. 256-257). We brengen deze brief vandaag, aan het begin van de advent, opnieuw onder de aandacht, omdat hij nog steeds actueel is.
Milaan, 21 november 1988
Geliefde broeders en zusters,
De advent start opnieuw de geschiedenis van het grote sacrament van zijn menswording: het Mysterie heeft zich ‘beperkt tot een menselijk gelaat’. Hierin ligt heel de verwondering, de eer en de verantwoordelijkheid van ons geloof.
Hierin bestaat de enige reden van onze fraterniteit. Ieder van ons zou namelijk de Heer en zijn Kerk kunnen volgen zoals hij dat nodig acht, steun kunnen vinden waar hij wil, dat wil zeggen plekken kiezen volgens zijn gevoel of mening. Maar we zijn samengekomen omdat de Heer ons, door onze gehoorzame navolging van de ontmoeting die onder ons heeft plaatsgevonden, een glimp heeft laten zien van een grotere intensiteit en vreugde in het zien en volgen van Hem.
We zijn ook deze advent nog samen omdat we ervan overtuigd zijn dat uit nederig luisteren en trouw volgen een waardere christelijke weg ontstaat, naar het voorbeeld van het Woord dat ‘gehoorzaam’ werd – en naar het voorbeeld van de religieuze ordes in de geschiedenis van de Kerk.
Onze eenheid legt ons dus geen enkele verplichting op, ze is geen plicht: ze is eenvoudigweg een methode om Christus’ caritas eenvoudiger, zekerder, vuriger, vollediger en voortdurender te laten zijn.
Hoeveel gebeurtenissen heeft de beweging de afgelopen zes maanden meegemaakt! En hoeveel persoonlijke gebeurtenissen! En hoeveel gedachten, meningen, reacties, impulsen en onzekerheden kunnen er in ons hart zijn opgekomen. Maar van belang is dat we concreter en genereuzer het nederige volgen van de eenheid hervatten die ons leidt, ons uitnodigt en beslissend voor ons is. Zij kan wel degelijk fouten maken:
- daarom moeten we bidden dat zij zich meer richt op het aanroepen van de Heilige Geest en van Onze Lieve Vrouw en aandacht heeft voor het onderricht en de aanwijzingen van het Leergezag;
- daarom moeten we altijd positief en met geduld optreden.
Maar juist omwille van wat we gezegd hebben, zou het ons nooit goed uitkomen ervoor te kiezen ons af te scheiden om uiteindelijk onze persoonlijke of groepsstandpunten te bevestigen: het volgen van de gemeenschap die de Heer ons heeft gegeven is de meest nuttige methode om de Geest te leren kennen en gehoorzaamheid aan het mysterie van de Kerk te leren!
Laten we dus de weg weer inslaan met een grotere volwassenheid, dat wil zeggen met een groter bewustzijn, met nederigheid en trouwe liefde.
Nooit eerder heeft onze gemeenschap zo’n indrukwekkende bloei van creaties gekend waarin ‘de vreugde van de liefde voor Christus ervaarbaar wordt in de liefde voor de broeders en zusters’: van de vrijgevigheid van de ‘baksteen’ [een bijdrage voor de Sacro-Cuore-school, n.v.d.vert.] tot de pogingen om grote werken voor zieken en ouderen te creëren, van coöperaties voor gehandicapten tot coöperaties voor de ondersteuning en begeleiding van mensen in nood, van gastgezinnen tot de grote gastvrijheid voor mensen over de hele wereld uit liefde voor hun Bestemming, Christus, zoals al onze missies zijn.
Hartelijk dank, broeders en zusters.
Vergeef mij waar ik voor jullie geen voorbeeld weet te zijn; en ik ben jullie eeuwig dankbaar voor het voorbeeld dat jullie allen voor mij bent.
Ik wens jullie, jullie gezinnen en groepen een zalig kerstfeest.
Met veel genegenheid, don Luigi Giussani
