Hoofdstuk 3
Een onvoorzienbaar opspringen

De huidige situatie heeft schoksgewijs levensstructuren blootgelegd die we als vanzelfsprekend beschouwden. ‘Dat is hoe feiten zich gedragen. Elke luchtbel van aanmatiging prikken ze door, theorieën slaan ze tot moes, ze verwoesten overtuigingen’ (I.B. Singer, Nemici. Una storia d’amore [Vijanden. Een liefdesgeschiedenis], Adelphi: Milaan 2018, p. 145-146). Voor velen is die behoefte aan een ultieme betekenis plotseling urgent geworden, al was het maar voor enkele ogenblikken, tegenover het leven en de dood, die we nooit helemaal in bedwang kunnen houden. Veel evidenties – dat is niets nieuws – zijn ingestort, maken geen deel meer uit van onze culturele bagage. En als, zoals Morin zei, onze tijd in het teken staat van onzekerheid, dan is deze door de pandemie, door de ernst en het voortduren ervan, nog toegenomen. Van welk punt je ook vertrekt, het is moeilijk geworden verankerd te blijven in het reeds bekende, je passief toe te vertrouwen aan de illusie het leven in de hand te hebben. Maar misschien helpt het ons, paradoxaal genoeg, op de een of andere manier, bepaalde monolithische veronderstellingen uit elkaar te zien vallen, een barst te ervaren in de muur van onze zekerheden.
(...)