Op zaterdag 15 juni, hartelijk verwelkomd door onze vriend pater Raffi in een kleine parochie in Athene, beleefden we de Geestelijke Oefeningen samen met vrienden van andere bewegingen: het Focolare, de Paus Johannes XXIII Gemeenschap en Punto Cuore. Het was echt een gebeurtenis van genade, vernieuwd en altijd levend, van eenheid en diepe verbondenheid.

Het was een gemeenschap die door ieder van ons werd ervaren, zozeer zelfs dat Patrizia, van de Focolarini, zei: "Het is niet alleen een materiële gemeenschap, maar ook een spirituele. In jouw charisma vind ik het onze. Een ontmoeting tussen charisma's waar mijn roeping verlicht wordt. Levende armoede, nederigheid zoals we die in haar ware essentie hoorden beschrijven, kan echt een geschenk zijn voor alle mensen die we ontmoeten."

Patrizia schreef ook aan een vriendin van ons: "Liefste Rosaria, ik ben dankbaar voor deze kans om een echte, oprechte en diepe ervaring van gemeenschap te beleven. Dit is alleen mogelijk als we de armoede leven waarover we vandaag hebben gehoord. Een armoede die ruimte maakt in ons hart en ons in staat stelt elkaar te verwelkomen. Ook ik keerde terug naar het Focolare en voelde me rijk in Zijn Aanwezigheid onder ons, met een levende vreugde die maakt dat ik om me heen wil geven. Ik reken op jullie eenheid en gebed en verzeker jullie van het mijne. Elk van jullie vandaag te zien, was echt om weer leden van mijn familie te zien. Laten we God danken die ons hemelse momenten heeft laten beleven! Laten we verenigd blijven in wederzijds gebed."

En toen schreef Mariella, ook van het Focolare en die een tijdje in Pakistan woonde: "We kunnen alleen maar getuigen van onze verbondenheid. Pater Giovanni sprak over wat wij proberen te leven. Een genade voor de hele Kerk zonder aanspraak te maken op resultaten, behorend tot dit volk."

Fabiola, van de Paus Johannes XXIII Gemeenschap, zei: "Ik begreep dat de eerste arme die ik moet herkennen en verwelkomen in mijzelf zit, mijn eigen persoon is. Vandaag werd gezegd dat de arme de persoon is die zijn handen uitsteekt, met niets om op te eisen. Hoe vaak denk ik niet dat het erom gaat om koste wat het kost oplossingen te vinden voor de noden die ik tegenkom. En deze zorg zorgt ervoor dat ik niet slaap. In plaats daarvan begreep ik in deze doorleefde gemeenschap dat het er veeleer om gaat onze hulpeloosheid vol van zijn Aanwezigheid aan te bieden."

Lees ook - Maleisië: Aan de oorsprong van een vriendschap

En dan vertelt Paolo, van de CL-gemeenschap in Athene: "Ik begrijp steeds meer dat het zonder jullie onmogelijk zou zijn om een volheid te ervaren. Deze verbondenheid die jullie ervaren maakt het mogelijk om elke dag opnieuw te beginnen." Filippo, van de Johannes XXIII gemeenschap, tot slot, zei: "Ik begreep dat de grote beperking is dat we het gevoel hebben dat we eigenaar zijn van wat we uit vrije wil hebben ontvangen, het charisma. In plaats daarvan zorgt de ervaring van gemeenschap ervoor dat ik uit mijn comfortzone stap."

We zijn zo verbonden met elkaar in Jezus. Het is precies de ervaring van dit 'stukje hemel', van deze ervaren en opnieuw beleefde gemeenschap die ons doet verlangen dat het onder ons allen en in de hele Kerk gebeurt.

Vrienden van CL in Griekenland