Hoe deze afgrond van het leven te vullen?

De vraag die we centraal hebben gesteld, is fundamenteel: ‘Wat ontrukt ons aan het niets?’ Hoe kunnen we, in het onvermijdelijke drama van het leven, niet bezwijken aan onze kwetsbaarheid en onmacht? Wat kan antwoorden op de betekenisleegte? De schok die het coronavirus veroorzaakt heeft, dat ons allemaal liet schrikken en vrezen voor ons leven, heeft deze vraag nog acuter gemaakt en stelde ons in staat om de verschillende pogingen tot antwoord beter tegen het licht te houden.

1. Ontoereikende pogingen

a) Argumentaties die niemand meer ‘binden’

Sommigen menen dat woorden voldoende zijn om de uitdaging van het voortschrijdende niets het hoofd te bieden. Maar onze ervaring leert ons dat loutere woorden niet genoeg zijn. Een gedachte, een filosofie, een psychologische of intellectuele analyse zijn niet toereikend om het menselijke opnieuw op weg te laten gaan, ons verlangen weer adem te geven, ons ik opnieuw voort te brengen. We hebben volle bibliotheken en op internet is alles onder handbereik, en toch breidt het niets zich uit. Van deze ontoereikendheid worden we ons bewust naarmate we meer aandacht besteden aan hoe het er binnen een ieder van ons aan toegaat.
(...)